Zoals ik waarschijnlijk had verteld ben ik op woensdag de hele dag met Mats.

Omdat dit mijn tweede woensdag in Engeland is en mijn rijkunsten aanzienlijk beter zijn was het tijd om naar een zang/dans/muziek klas te gaan.
In het clubgebouw van de plaatselijke hockeyclub komen iedere woensdag kinderen (en ouders) bij elkaar om te gaan dansen en zingen.
Zelf had ik al een plaatje in mijn hoofd van hoe het er uit ging zien maar alles overtrof mijn verwachtingen.
Ik had verwacht dat je je kind er een soort van neerzet/dumpt om vervolgens in een hoek koffie te gaan drinken terwijl een entertainer je kroost vermaakt.

Vergeet deze gedachte want wat ik aantrof waren: twee dames van een jaar of 55/60, een groep ouders en hun kinderen, muziekinstrumenten en een vloer om op te zitten.
De ouders kende elk liedje dat uit de muziekspeler tevoorschijn kwam van binnen en van buiten en deden enthousiaster mee dan vele van hun kinderen. Dansjes en ingestudeerde pasjes volgende elkaar in rap tempo op en voor je het wist was het uurtje alweer voorbij.

De twee dames die voor deze ochtend waren gekomen om de groep te begeleiden waren duidelijk niet geselecteerd op hun zang en dans kwaliteiten maar al met al mocht dit de pret niet drukken.
Mats had de ochtend van zijn leven en ik heb wonder boven wonder net zo vrolijk en enthousiast mee gedaan als alle andere ouders.

De ochtend werd afgesloten met een koekje en een beker limonade voor de kinderen en de verwachte koffie of thee voor de ouders.

In de toekomst gaan we zeker nog een keer want als je ziet hoeveel een kindje van zoiets simpels kan genieten is het zeker de moeite waard.